14 lutego 2004, 22:47
Chcę Wam opowiedzieć pewną historię, która mi się dzisiaj przydarzyła J. Jechałam 122 na spotkanie z moim słonkiem... Na końcu (bo zazwyczaj wsiadam ostatnimi drzwiami) pod oknem siedział jakiś chłopak, a obok niego i naprzeciwko były trzy miejsca wolne. Zastanawiałam się czy usiąść czy nie i (jak to ja) nie mogłam się zdecydować :P. Ponieważ jednak nikt ich nie zajął, usadowiłam się w końcu obok tego chłopaka J. Na następnym przystanku wsiadła jakaś dziewczyna i usiadła naprzeciwko mnie. Kierowca jeszcze nie zdążył ruszyć, a ona zaczęła się śmiać... Zaciekawiło mnie to (widać są jeszcze ludzie, którzy mają podobne do moich napady śmiechu J) i spojrzałam na nią. Dziewczyna ta co spojrzała na chłopaka, wybuchała śmiechem i chowała twarz w szalik. Cała ta sytuacja zdążyła mnie już tak bardzo rozbawić, że sama musiałam się gryźć w język, żeby jej nie zawtórować :P. Tymczasem chłopak chyba się zaniepokoił... W pewnym momencie sam nie mógł się opanować i uśmiechnął się. Ja już zresztą nie potrafiłam ukryć swojego rozbawienia i po prostu starałam się myśleć o czymś przykrym... Co jednak średnio mi wychodziło. W końcu chłopak nie wytrzymał i zapytał jej, czy się może znają, na co ona odparła, że raczej nie... chyba że z poprzedniego wcielenia. Jechaliśmy dalej i tylko co pewien czas dziewczyna wybuchała śmiechem... Wywarła na mnie bardzo sympatyczne wrażenie, jak zresztą niemal wszyscy uśmiechnięci ludzie J. Nagle słyszę, że chłopak wymawia słowo Albert. Automatycznie skojarzyło mi się to z Zakonem Brata Alberta, na który nie tak dawno zbierane były pieniądze :P. Po chwili dziewczyna zdjęła rękawiczkę i wyciągnęła do niego rękę... Okazało się, że chłopak się przedstawił... A ona miała na imię Irmina. W tym momencie prawie ryknęłam śmiechem, tak mnie ta sytuacja rozbawiła. Co ciekawe - oboje mieli rzadko spotykane imiona J. Dziewczyna cały czas się śmiała, a w związku z tym także ja :>. Zaczęłam się już modlić, żeby autobus dojechał na Świdnicką, bo nie mogłam wytrzymać... Irmina zaczęła w pewnym momencie poszukiwać czegoś w plecaku... Na pożegnanie wręczyła Albertowi wizytówkę ze swoim numerem i powiedziała, że może jej kiedyś wysłać sms’a. Okazało się, że wysiadała na tym samym przystanku, co ja... Poszłyśmy w przeciwnych kierunkach i jakież było moje zaskoczenie i rozbawienie, gdy ujrzałam ją w okolicach KFC, gdy przechodziłam obok niego :D. Nie mogłam się powstrzymać, żeby nie opowiedzieć tego Sebastianowi i snułam swoją opowieść w drodze do herbaciarni... Kiedy wchodziliśmy do środka, musiałam na chwilę przerwać i podjęłam opowieść na nowo, gdy usiedliśmy przy stoliku. Doszłam wówczas do momentu, kiedy się sobie przedstawili... Kiedy skończyłam, rozejrzałam się dookoła. Przy sąsiednim stoliku siedziała jakaś dziewczyna z chłopakiem, ogólnie było sporo młodych ludzi (przeważnie par). Nigdy jeszcze nie było w tej herbaciarni tak tłoczno J. I nagle zdałam sobie sprawę, że twarz dziewczyny przy sąsiednim stoliku wydaje mi się znajoma... Spojrzałam jeszcze raz i dostrzegłam jej kurtkę na oparciu krzesła... Białą, jakże znajomą kurtkę :D. Zaczęłam się śmiać jak szalona i nie mogłam się uspokoić i wyjaśnić Sebie, co mnie tak rozbawiło. Wyobraźcie sobie, że to była TA dziewczyna – Irmina z autobusu... Na szczęście była tak pochłonięta rozmową ze swoim towarzyszem, że chyba nie zwróciła uwagi ani na mnie, ani na moje słowa J. To trzeba mieć moje szczęście... Akurat w trakcie kontynuowania opowieści przy stoliku wymieniłam jej imię :P. Cała ta historia bardzo mnie rozśmieszyła... To wydaje się wręcz nieprawdopodobne, a jednak jest prawdziwe :D. Jakiż ten świat jest mały, a zbiegi okoliczności zabawne J.
Dzień ten będę bardzo miło wspominała... Jednak przede wszystkim ze względu na Sebastiana, a nie to zdarzenie J. Było naprawdę wspaniale... I pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że będzie tak zawsze J.W zasadzie to tak jest, kiedy się spotykam z moim słonkiem... pomimo nieporozumień, które się czasami zdarzają J.
PS. Nie dałam długo pożyć biednej róży :P. Właśnie zdałam sobie sprawę, że zasuszam je od razu po otrzymaniu... I biedaczki nie mają już okazji zanurzyć się w wodzie i zaspokoić pragnienia ;P. Zresztą... tej może wyszło to na zdrowie... I tak była po przejściach ;D.