18 kwietnia 2007, 14:30
Ostatnimi czasy zrobiłam się bardzo sentymentalna… Zdecydowanie za łatwo się wzruszam :P, trzeba by coś z tym zrobić. Wystarczy, że pomyślę o Krzysiu lub zacznę wspominać nasze ostatnie spotkanie, a łzy napływają mi do oczu… Chyba nigdy w życiu nie czułam się tak szczęśliwa, a może po prostu teraz zaczęłam jeszcze bardziej to szczęście doceniać.
Kiedy ostatnio odprowadzałam po spacerze psa Krzysia do pustego domu, odczułam całą jego tęsknotę i rozpacz spowodowaną tym, że nikogo z domowników nie ma w mieszkaniu. To był przykład rozdzierającej wręcz tęsknoty… Pomyślałam sobie wtedy, że właśnie tak bym się czuła na co dzień, gdyby nie było Krzysia w moim życiu…
Z każdym dniem stajemy się sobie coraz bliżsi i coraz bardziej nam na sobie zależy. Usłyszałam z jego ust najpiękniejsze wyznania, jakie w ogóle można sobie wyobrazić.
Dzięki niemu każda chwila mojego życia przepełniona jest radością i szczęściem.
Niedawno natrafiłam gdzieś na tekst, który chciałabym mu zadedykować…
Kocham Cię nie tylko za to, kim jesteś,
lecz i za to, kim ja jestem, kiedy jestem z Tobą.
Kocham Cię nie tylko za to, kim się stałeś,
lecz i za to, kim ja stałam się dzięki Tobie.
Kocham Cię, bo zrobiłeś więcej,
niż zrobiłaby jakakolwiek szkoła,
by uczynić mnie dobrym człowiekiem,
więcej niż sprawiałaby jakakolwiek wygrana,
by mnie uszczęśliwić.
Zrobiłeś to bez gestu,
bez słowa, bez znaku.
Zrobiłeś to,
bowiem jesteś sobą.
Autor nieznany
Jutro minie 9 miesięcy, odkąd jesteśmy razem… To najpiękniejszy okres mojego życia.